EN BÜYÜK KÖRLÜK, NANKÖRLÜKTÜR…

   Ne de güzel söylemiş Hacı Bektaş-ı Veli…

   Günümüzde artık sıkça rastladığımız nankör insan tipi; aynı zamanda hem iki yüzlü hem bencil hem kıskanç hem de en yakınlarını bile sırtından vurabilecek kadar haindirler. Onlar; kendilerine yapılan iyiliği inkârda usta, vefasızlıkta ise son derecede başarılıdırlar. İhanetçidirler, dava arkadaşlığı yoldaşlık nedir bilmezler. Ezkaza makam ve mevki sahibi olanların ilk icraatları arasında kendilerini bu makama bu mevkie taşıyanları derhal etkisiz hale getirmeye çalışmak başta gelir. Ahde vefa, onların lügatinde yer almaz. Çünkü onlar aslında başarısızlıklarını, becerisizliklerini örtbas etme telaşındadırlar.

   Bu tip nankörlerin bir başka özelliği de kendilerini dev aynasında görme hevesleridir. Her şeyi ben bilirim edasıyla ortalıklarda gezinir dururlar, oysa iki kelimeyi bir araya getirip konuşamazlar bile…Tek yaptıkları; köşeye sıkıştıklarında nankör kediler gibi tırnaklarını geçirmek ya da türlü yalan dolanla çevresindekileri kandırmaya çalışmaktır. Bu yalanlara kimi zaman iki damla gözyaşı da eşlik edebilir. Aman sakın inanmayın…

   Nankör insan çok tehlikelidir.

   Asla sözünde durmaz. Söylediği sözleri, dağıttığı vaatleri derhal unuturlar. Bir mevkie ulaşabilmek için öpmedikleri el-etek kalmaz. El etek öperek geldikleri koltuk, ömürleri boyunca hayalini bile kuramayacakları bir mevkiin olunca; kendilerince rakip gördükleri kişileri harcamakta da ustadırlar. Çünkü herkes sadece o nankörden söz etmeli, hep o nankörü vitrinde görmelidir.

   Nankör insan aslında aşağılık kompleksi içinde yaşayan, eziklik duygusu ile kahrolan ve eline geçen ilk fırsatta tüm bu duygusal hazımsızlığını dışa vuran insandır. Allah bizi tüm nankörlerden korusun…

   Unutma ey gönül burası dünya; sefası da fani cefası da. Öyleyse nankör olmaktan kork gönül…

   Bir hikâye var belki duymuşsunuzdur, ben yine de aktarmak isterim:

   TİLKİ İLE YILAN

   Bir tilki ırmak kenarında karşıya yüzerek uygun en kısa yoldan nasıl geçebilirim derin düşünceleri içerisinde iken yılana rastlar. Yılan da karşıya geçmek istemektedir. Dost görüntülü güler bir yüzle, yılan tilkiden yardım ister.

Tilki; “Yılan kardeş, ikimizin gayesi de aynı, ikimiz de karşıya geçmek istiyoruz, sarıl boynuma yüzerek karşıya geçelim” der ve yılan tilkinin boynuna sarılır, ırmağa atlayıp yüzmeye başlarlar. Yılan bu ya, karşı kıyıya yaklaştıklarında yılan tilkinin boğazını sıkmaya ve boğmaya yeltenir. Nefesi kesilen tilki neden yaptığını sorunca:

Yılan; “Tilki kardeş, benim cibilliyetim böyledir. Ben yılanım. Karakterimin gereğini yapıyorum. Ben kişiyi boğmak için boğazına dolanırım.” der ve beraber boğulmak pahasına tilkinin boğazını sıkmaya devam eder.

Tilki; “Anlaşıldı beni boğmaya kararlısın, helalleşelim bari ölmeden uzat da dostumun gül yüzünü göreyim, vedalaşalım” der.

Yılan, gözü dönmüş, küstahlık ve şımarıklık içinde, ahmakça başını uzatıp tilkiye baktığı anda, atik bir hareketle kurnaz tilki yılanı başından ısırır öldürmeden hızlı bir şekilde ırmak kenarına düz bir şekilde uzatıp şöyle der:

“Yook yılan kardeş! Ben öyle eğri büğrü arkadaş istemem, benimle arkadaş olacaksan böyle dosdoğru olacaksın!”

   Eğri büğrü dostluklardan, nankör arkadaşlardan uzak; gönlünüzce yaşayacağınız güzel günler, sağlam dostluklar dilerim.